Er zijn 5 seizoenen…
Leave a reply
Category Archives: Uncategorized
Supranationaal handelen?
Eerste stappen in crowdfunding
Met de volle grond zijn we onze eerste crowdfunding campagne aan het voorbereiden. Spannend, maar ook sprankelend.
In aanloop daarnaar het boek “Crowdfunding” van Erwin Blom doorgelezen. Ik haal er volgende nuttige informatie uit en kleurde ze in volgens wat Spiral Dynamics-gewijs aangesproken wordt in de crowd om te willen funden.
Wat valt me op?
- De mix aan kleuren is er, is nodig.
- Falen is een reële optie, wat kunnen we daarvan leren?
- Hoe gaan we viraal naar de derde kring?
- Het rode, de urgentie, de nood dat het project nu plaats vindt, alleen plaats vindt als er steun/draagvlak is
- Vleugje structuur bieden
- Maar vooral contact houden, de ambassadeurs in de watten leggen, hoe doe je dat zonder al te opdringerig te worden?
- Hoe hard het aansluit bij wat ik eerder dit jaar neerpende als missie en over mezelf…
Food for thought en wordt vervolgd… ; -)
Vlinders & aantallen
Vlinders zijn precies een hot topic, deze weken. Een artikel in de krant, blijkbaar ook op het nieuws, een uur aandacht op BBC (Your Summer of Wildlife), niet te vergeten dat het telweekend van Natuurpunt in aantocht is.
De aantallen nemen af. En als we het artikel, de teneur mogen geloven is de landbouw de grote boosdoener. En een maand geleden zou ik helemaal mee zijn gegaan in dit verhaal… tot ik Letland en Estland ervaarde…
Miljoenen vlinders daar, vermoed ik. En waar massaal? Op de wegen met de ongemaaide bermen tussen de wouden. En het frapante verband tussen hoe snel je mag/kan rijden en hoeveel vlinders je ziet of kan/moet/wil omzeilen, het verband met het type bestrating en de hoeveelheid, de snelheid en de hoogte waarop de overblijvers vliegen. Dat als de berm gemaaid wordt, de aantallen dalen. Vlinders vliegen duidelijk graag laag en traag en kennen geen gevaar.
Dus dat ze niet met woud of bomen om kunnen, geloof ik niet. Waar al die rupsen eten vinden, geen idee. Je vindt ze in woud, in veengebied, langs snelstromend water.
Thuis is mijn ervaring dat ze van de distelbloemen houden. En verzot zijn op rijpe braambessen. Ook van brandnetels, lees ik, voor de eitjes. Dat wat we dus eigenlijk in onze tuin het vaakst opruimen?
Ook in de serre van de volle grond zitten ze graag, de vlinders. Mooi! En mooie soorten, soorten die ik nog niet gezien had. En toch ook een beetje schrik… waar gaan al die rupsen beginnen eten, binnenkort? Wordt vervolgd…
Dus enkel landbouw? Mhhh, grote twijfels, al zal spuiten en monocultuur geen deugd doen. Er zit meer achter en onze drang naar snel- en ordelijkheid heeft er iets mee te maken, alsof dat omgekeerd evenredig staat met vlinder-bio-diversiteit…
En als de vlinder symbool staat voor metamorfose, wat kunnen we hier dan van leren? Wat spiegelt het ons?
Creëer je eigen wereld
Wat ik de laatste week van verschillende vrouwen heb gehoord is dat ze ineens inzien dat ze hun eigen wereld kunnen creëren, een wereld waarin de dingen die niet aanwezig zijn, dingen die ze missen en waar ze nood aan hebben door henzelf georganiseerd en ingevuld kunnen worden.
Dat lucht op. Zeker na de onrustfase: gaat het wel lukken, kan dit wel, ben ik wel goed genoeg. Maar op een gegeven moment is de angst kleiner dan de goesting en spring je toch. Het is wat je te doen staat. Het is wat nodig is.
Dankbaar voor deze mooie, krachtige, authentieke vrouwen om mij heen die dit durven, die dit benoemen, die opstaan.
Braam
Vorige week ging ik het gevecht aan met de braam. Op een moment dat ik frustratie in me voelde. Het was een heerlijk gevecht, met schrammen, weerhaken, zweten, overwinningen en verliezen.
De parallel tussen de braam snoeien en het omgaan met mijn patronen kwam boven.
Dat ik sommige gedachten/oordelen niet weg kan krijgen, want ze zitten nog breed geworteld onder de grond. Of ze wortelen opnieuw als de tak de grond opnieuw raakt.
Dat ik stukken weg kan sleuren, mits af en toe een haak en een schamp in/tegen mijn vel.
Dat ik stukken gewoon weg kan knippen, als ik er bewust naar kijk.
Dat sommige geknipte stukken niet vantussen de hoge struik te krijgen zijn. Dan kan ik ze laten hangen om op te drogen. Misschien kan ik het stuk volgend jaar verwijderen, misschien blijft het daar nog even hangen.
En dat is allemaal oké, het verloopt allemaal op zijn eigen tijd.
Waarde van een bijeenkomst
Vorige week hebben we (Barry en ik) gebrainstormd naar beelden en begrippen die kunnen ondersteunen in het bepalen van waarde, zonder te vervallen in een boekhoudsysteem.
Als we de waarde van een bijeenkomst willen meten, hoe zou dat dan kunnen? Als meespelende elementen kwamen we bij passie, het sociale en de ruimte/plek uit.
- Heb je je passie kunnen/durven inzetten?
- Heb je connecties gemaakt, heb je mekaar gevonden in deze groep/bijeenkomst?
- Hoe veilig en warm voelde de plek aan, hoe groot is de reikwijdte van deze groep? Is dat te groot, te klein, prima?
Als parallel zijn we bij vuur uitgekomen:
- de brandstof is je drive, je passie
- de zuurstof is de adem die er door de groep aan gegeven wordt, het sociale, het tot actie komen
- de warmte is de plek, de ruimte, de gezelligheid misschien ook wel
Dus als waardebepaling achteraf van een event zou je kunnen vragen om bewust na te denken hoe groot het vuur was dat je ervaren hebt.
En dat kan gaan van vonk > kaars > haard > nasmeulend vuurtje > laatste rookpluim.
Als heftige varianten kan je bosbrand en explosie inlassen ;- )
Alsook een feniks waar je je oude slib verbrandt en als nieuw/lean herboren eruit komt.
Of je dit kan accumuleren als reputatie, had ik ineens als vraag. Kan je 5 vonken, 3 kaarsen en 1 haardvuur zijn? Pik je die mee als je deelneemt? Wat zegt dat over jou? Niks eigenlijk, enkel dat je er voor open staat en er aan deelneemt… terug een boekhouding en daar wou ik net van af ;- )
Ondertussen in het ziekenhuis
Ik heb een hekel aan ziekenhuizen. Ik weet niet precies waaraan het ligt, de geur, de kleur van de gangen, de sfeer, de bliepjes, de vreemde bedden, de rare uniformen, …
Bijkomend is het er ongelofelijk saai. En ongezellig. Vorige week moesten we een aantal uren overbruggen om bloedafnames te laten doen met 4 uur tijd tussen en dan laten ze je daar wat rond zwerven. Comfortabele stoelen zijn er niet, zetels al evenmin, de cafetaria doet al een beetje moeite, maar om uren te zitten?
Kan dat niet menselijker, vraag ik me dan af. En dan slaat de fantasie een beetje op hol ; -) Wat als er een shopping center aan zou koppelen? Of een cinema? Of een bibliotheek, een fitness? Een plek waar je yoga, meditatie of … kan ontdekken, zowel voor bezoekers, zieken als mensen die gewoon dat eens willen meemaken? Wat als dit in het design zit en vrij toegankelijk is? Zodat de afscheiding ziek / niet-ziek vervaagt? Zodat het een plek is waar je gezond kan zijn…
Een derde oog?
Laatst was ik op een event (BLUG) waar IBM en ervaringsdeskundigen twee dagen lang over de IBM collaboration tools kwam spreken. Ik was vooral geïteresseerd in de intro, de keynote speakers. En zowaar, ze hadden een story teller mee gebracht…
Deze had als vraag voor het publiek waar je een derde oog zou inplanten (als dat dus mogelijk zou zijn). Als meest voorkomende volwassen antwoord is dat blijkbaar “op mijn achterhoofd”. Volwassenen hebben geleerd om ook achter hun rug te kijken, willen weten wat er daar gebeurt. Of dat zinvol is, laat ik in het midden ; -)
Kinderen daarentegen kiezen vaak voor derde een oog op hun vinger: kunnen ze kijken of er geen eng beest onder het bed ligt, of kijken boven op de kast, waar ze anders niet bij kunnen. Lijkt me wel een coole extentie ; -)
Persoonlijk wou ik het derde oog in het hart plaatsen. Om met inlevingsvermogen en verbindende emotie naar de wereld te kunnen kijken, om het zien uit te breiden met een bijkomende dimensie, het innerlijk weten mee te betrekken bij wat we zien. Zouden we dat aan kunnen?
Links
The power of social business
Nog steeds op de BLUG, in dezelfde keynote presentatie getiteld “The Power of Social Business”, hoor ik deze dingen,
gekleurd door de spreker één gekleurd door deze luisteraar ; -)
Ik haal er 4 elementen uit: creativity (crisis), culture, collaboration en survive.
We zitten in een crisis, en naast vele andere crisissen, ook in een creativity crisis. De dingen zijn te complex geworden, zodanig dat we de oplossingen niet meer alleen kunnen vinden. We moeten daarvoor ook breed, veel breder dan vandaag, kunnen denken, je zou het out-of-the-box kunnen noemen, maar divergent thinking gaat nog verder, enkele boxes breed, holistisch breed. Hoe we vandaag vergaderen dekt die lading niet, het vergt veel tijd, vaak zeggen we niet wat we eigenlijk te zeggen hebben. En dan nog het gevoel als werknemer dat je niet mag falen en dus ook geen risico’s neemt, niet uit de kast komt, niet buiten de lijntjes kleurt. Moedigt vooral niet de creativiteit aan.
Er is ook een grote, snelle cultuur-verandering. Social business was vroeger iets dat je bijna moest gaan verkondigen, als een evangelist. Nu is het business-as-usual geworden. En is het gekomen langs de business wereld? Voor veel mensen is het via hun privéleven binnen gewandeld en zo adopted geworden. Het gaat om het delen van woord, maar ook om het delen van beeld(en). Het groeit organisch, mensen doen die ervaring op en verwachten die ook in een business context. Netwerken is niet alleen meer voor de ondernemers, politiekers, … het is voor iedereen normaal geworden.
Collaboration is het middel om de creativiteit naar buiten te laten komen. Het is een laag bovenop de geoliede machine waar taken en opdrachten tijdig en gepland opgeleverd worden. Het brengt ook de mensen menselijker bij mekaar. Het is de mix tussen online en offline contacten die het sterk en impacterend maken. Een nieuwe rol in dit geheel is de community manager, een facilitator die zorgt dat dit kan plaats vinden, die voelt wat er nodig is, die ruimte maakt om te laten ontstaan wat er kan ontstaan.
Al deze zaken gebeuren nu aan hoge snelheid. Wat maakt dat bedrijven ook moeten nadenken over hoe ze gaan overleven. IBM is er één van. Maar ook hun partners. Nieuwe bedrijven nemen de plaatsen in, andere zullen verdwijnen. Dat is de cyclus. En de vraag is: komt IBM op tijd? En met welke strategie, met welk verhaal en slaat dat aan? En wat ik niet gehoord heb: zien zij de worldwide community ook als mogelijke business?
Ik vond het zeer boeiend en verrassend om dit allemaal in business context te horen. Is het al echt doorgedrongen, is een andere vraag. Hoe hard durven bedrijven naar deze power of social business kijken? Ik ga alvast een babbel doen hoe we meer creativiteit en collaboration kunnen ervaren op een event als de BLUG zelf… wordt misschien vervolgd ; -)
Link
illimi
Een spreker op TEDxChange was Halima Hima. Haar talk was opgebouwd rond “illimi”, een woord dat verschillende lagen samen brengt om verandering en verankering in gemeenschappen te bereiken.
Al te vaak komt een fonds, iemand met een missie, iemand met een oplossing, … van buitenaf en probeert dat, met de beste intenties, zo in te planten op die plek.
In het verhaal gaat het vooral over wat er mogelijk wordt als die iemand/instantie met intentie en wijsheid komt, maar ook open luistert naar wat de gemeenschap weet, hoe het eigenlijk loopt, waar de echte breuklijnen zitten, welke woorden resoneren, wie de medestanders en de tegenstanders zijn, wat er eigenlijk toch gemeenschappelijk is, hoe het begint bij het individu en ook de groep belangrijk is.
Dat is wat ik ook ervaar: de oplossing kan subtiel anders zijn per lokatie, contact met en luisteren naar de mensen van die plek is uiterst belangrijk, de mensen samen brengen in groep en daar rond bepaalde vraagstukken gezamenlijk werken heeft iets magisch.
Het is de 1+1=3 (of meer).
Het creëert openingen en mogelijkheden die voordien niet zichtbaar waren.
Het creëert draagvlak en wederzijds begrip.
En ook wel een beetje kippenvel ; -)
Links
Waarde als designelement
Hoe kan je waarde en out-of-the-usual-ervaringen toevoegen aan een business model? Dat is een vraag waar ik regelmatig over nadenk en over ‘teken’ in mijn schetsboek. In de volle grond is de idee om een deel van die extra waarde letterlijk mee in de grond te steken: we planten bewust een aantal extra’s die gedeeld kunnen worden met deelnemers die, volledig vrijwillig en vanuit wat ze graag doen of vanuit een talent dat ze hebben, iets extra’s inbrengen. Brengt er niemand iets in, dan is dat ook goed.
Met de design van een soortgelijk model voor services zat ik deels vast, vooral met wat geef je terug aan de mensen die delen en inspireren. In The serendipity machine staat een interessant concept. Het wordt toegepast in de co-working places van seats2meet.com. Een deel van de office space en de meeting rooms wordt aan vaste bedrijven verhuurd en de lunch is inbegrepen in die prijs.
Daarnaast is er een -beperkte- open office space waar knowmads en beginnende ondernemers een stoel (met internetverbinding) kunnen reserveren, gratis, inclusief lunch. De enige verbintenis die ze aangaan is dat ze tijd vrijmaken als er vragen hun weg opkomen en hun kennis/inspiratie/kunde delen met de vaste bedrijven.
Iedereen logt aan op een gemeenschappelijke online applicatie waar je op talenten en vaardigheden kan zoeken. Zo ontmoet je mensen enerzijds online en anderzijds tijdens de lunch of in de open office space, en wordt de serendipity ‘gestimuleerd’, voor zover je toevallige ontmoetingen en missing pieces kan sturen ; -)
Je kan het concept ‘overnemen’ door te fanchising, fan te worden van hun concept. Je betaalt dan een bijdrage per betalende seat (van de vaste bedrijven) en je mag dan mee op de site en mee de app gebruiken. Die wordt trouwens dit jaar nog aangevuld met een aantal elementen die de collaboration experience vergroten.
Ik ben vooral heel curieus naar die app en naar het ervaring van die vibe, hoe de samenwerking inspireert, vernieuwt en opborrelt. En of die extra waarde vooral ervaren wordt of ook zichtbaar gemaakt wordt.
In elk geval: als het niet in het design verweven zit, dan zal het er ook niet uitkomen…
Links
3de soort economie
Als je het in gesprekken hebt over het idee dat onze economie vooral over geld gaat en niet over andere belangrijke waarden, krijg je vaak als antwoord dat het enige alternatief het communistische model is. Het lijkt alsof er maar 2 modellen kunnen bestaan, alsof we maar van 2 modellen af weten.
Een goede vriend, Barry Voeten, heeft hier al veel langer over nagedacht dan ik en kwam tot deze vereenvoudigde tabel waarin een aantal fundamentele verschillen tussen kapitalisme, communisme en een andere soort economie opgelijst staan. De kleureneconomie is zijn -zeer progressieve- bijdrage als oplossing.
|
Kapitalisme |
Communisme |
Kleureneconomie |
| Centralistisch | Centralistisch | Decentraal |
| Één-dimensionale munteenheid | Één-dimensionale munteenheid | 3-dimensionale munteenheid |
| Particulier | Eigendom Staatseigendom | Verantwoordelijkheid |
In het boek “Owning our future, journeys to a generative economy” draait het om de vraag: hoe ziet een levende economie in een levend geheel of levend ecosysteem er uit? Marjorie Kelly komt tot de conclusie dat “generative ownership” de sleutel is. Het gaat om de combinatie van:
- de intentie van de onderneming
- met het niveau/gevoel van verantwoordelijkheid van de werknemers/initiatiefnemers
- en de aanwezigheid van een netwerk dat dit geheel ondersteunt.
Spijtig dat de proloog volstaat om dat aan de weet te komen ; -)
Links
Contraception
De intentie om één te zijn wordt al meteen gechallenged. Ga ik naar een TEDx event rond Positive Disruption, en vraag me vooraf af welke topics zouden aansluiten bij wat er bij mij leeft? En het eerste topic dat Melinda (Gates) aanhaalt is contraception… Moet dit echt? ; -)
In haar perspectief gaat het, en terecht, over het feit dat vele (200 mio) vrouwen er geen toegang toe hebben, dat het een keuze mag zijn om je kinderen meer gespreid in de tijd te hebben en dat vrouwen daar zelf de keuze in moeten hebben.
En mentaal ben ik mee met deze redenering. Sociaal gezien ook. Ik zie ook wel dat waar ik mee worstel vragen zijn die je je enkel in een veilige omgeving stelt. Ik zou bijna durven stellen in de luxe-omgeving waar mannen vrouwvriendelijk en respectvol zijn. En de vragen die ik heb: zijn hormonen de enige oplossing? wat is nog het effect van ‘medicatie’ op het vrouwelijk lichaam, buiten een zeer kleine kans op zwanger worden?
In de bijsluiter lees ik: verhoogd risico op borstkanker, acné, misselijkheid, gewichtstoename, gewichtsafname, hoofdpijn, minder zin om te vrijen, opvliegers, emotioneel labiel, haaruitval, overmatige haargroei, slapeloosheid, slaperigheid, … en nog veel meer.
Wat ik ervaar staat er niet tussen. Het is alsof er een scherm/film werd geplaatst/gelegd tussen mijn vrouwelijke energie en de rest van mijn lichaam. Het is dus niet dat die energie weg-weg is, ze voelt afgesneden. Het maakt dat de mannelijke kant in mezelf weer dominanter wordt. Enerzijds voelt dat heel vertrouwd, het is hoe ik lang gefunctioneerd heb. Anderzijds heb ik die andere, vrouwelijke kant gevoeld en wil ik niet dat die afneemt, in tegendeel.
Eén
Het voelde tijd om de website en de blog tot één geheel te maken, de stroom van observatie, ontwerp, uitvoering en bijsturing te laten versmelten. Vandaar vanaf vandaag in één kleedje en de intentie om te bloggen over wat er beweegt, besproken, bedacht, geprobeerd wordt. En het bindmiddel is deze bijgewerkte missie.
Hoe kunnen wij als buren, peers, mensen samen leiderschap opnemen en balans creëren in onszelf, balans in de samenwerking, balans in de samenleving?
Hoe kunnen we een sterk netwerk en weefsel vormen om te realiseren waar we zelf en samen sterk in zijn, waar we waarderen dat al die talenten nodig en waardevol zijn, waar we kunnen leren van mekaar?
De definitie van het Griekse woord “oikos” of “eco”:
mijn huis waar ik met anderen samenleef, mijn bredere gemeenschap, gemeente, volk, land, continent, planeet aarde met een veelvoud aan eco-systemen
En ook:
de interactie van alle leven