Category Archives: blog
2015
Voornemen voor 2015: regelmatige post van uitspraken, gesprekken, quotes, zinnen in boeken/artikels … die me bezig houden. Zijn er parallellen? Patronen?
Afschakelen of omschakelen!?
De vanzelfsprekendheid van een ononderbroken elektriciteitsvoorziening werd de laatste weken flink onderuit gehaald. Daarom het initiatief “vrijplaats.elektriciteit” van Rik Verschueren en mezelf: een dag om het stroomconcept in kaart te brengen en te zien/begrijpen waar er gesleuteld kan worden, wat er nodig is om naar een duurzaam systeem te evolueren, en mss ook wat er op korte termijn heel concreet kan nu we tot op straatniveau weten in welke afschakelschijf we zitten. Na de dag is er een online forum beschikbaar van 6 maanden waar we verder discussiëren en info samenbrengen.
“Onze stroom !?” Met ons aanbod “vrijplaats.electriciteit” nodigen we je expliciet uit om jouw kennis en ervaring in te brengen.
Dankzij de inzet van vernieuwende manieren van kennisdeling, ontmoeting en systemisch opstellingenwerk mikken we op een rijke oogst, die mogelijk iets moois kan bijdragen aan de noodzakelijke ‘omschakeling’ van onze stroomvoorziening. Op persoonlijk vlak brengt je deelname niet alleen inzicht en inspiratie, maar ook een unieke ervaring van jezelf en je bondgenoten in relatie tot de diverse spelers in het systemische ‘landschap’ van de stroomvoorziening. Welkom, hoe belangrijk of onbelangrijk jouw rol in dat “elektriciteits-landschap” je op dit moment ook lijkt. Het gaat ons allen aan. Vriendelijke groeten, Rik Verschueren – Ilona Piron Schrijf hier in voor de studiedag en forum. |
Woud
Letland staat voor mij nu gelijk aan woud. Veel woud, heel veel woud. Niet oeroud-woud, toch al van hoge leeftijd.
Verrassend, dat gemengd woud, daar waar ik eerder dacht dat er ofwel loof- ofwel naaldbossen zijn. Ze staan er symbiotisch bij mekaar. En hoe laag de bossen worden als de loofbomen alleen een territorium bezetten. Zo frapant.
Verrassend, dat ze zo vaak dicht met z’n tweeën bij mekaar staan, als twee benen en één kruin, soms helemaal in mekaar verstrengeld. Of in een kring, met de soortgenoten, alsof ze met mekaar iets te fluisteren hebben, ze samen de bodem dragen.
En woud tot tegen het strand, bijna pootje badend in de Baltische zee. Woud langs elke weg, elk pad, eindeloos. Je wordt er helemaal door omgeven, ontroerd, doordrongen.
Aan de andere kant is het er stil: waar zijn de vogels? Zijn hier enkel stille vogels, op de ooievaars en de kauwen na, dan? Zijn er meer vogels naargelang er meer kleine insekten zijn?
Toch nog eens mijn favoriete nerdy boek vast nemen: The secret life of trees ;- )